شهریور 1392

زبان

شنبه 2 شهریور 1392

 

 

دیروز با دوستم رفتیم استخر روباز،با اینكه بارها رفتم اما هربار كلی سورپرایز میشم و فكر كنم هیچوقت عادت نكنم.حرف زبان و امتحان شد،برادر دوستم یكسالی هست كه پذیرش گرفته و جالبه كه زبانش ضعیف بوده اما با یكسال ممارست و امتحانهای متوالی موفق شده نمره لازم را بگیره،نظر دوستم اینه كه دوسه ماهی سركار نرم و فقط رو زبان متمركز بشم اما نمیدونم با این شرایط اقتصادی این كار بصلاح هست یا نه!باید با راستین حرف بزنم،اون هم من و تواناییهام را خوب میشناسه ......چندروزی هست اصلا درس نخوندم و كلی عذاب وجدان دارم،از طرفی این هفته مهمان از خارج كشور دارم و برای هفته دیگه هم خودم دارم برنامه رفتینگ میگذارم،با این وضع درس خوندن كلاهم پس معركه است.

 

خوب با راستین حرف زدم .نظرش بر این هست كه امتحان را دیرتر بدم.میگه باید سطح زبانم بالا بره تا نمره ای كه لازم دارم را بگیرم و یكماه فشرده خوندن كمكی نمیكنه،با شناختی كه از خودم دارم نظرش را بیشتر پسندیدم،فقط ابان جی ار ای دارم ،پس جز اذر فرصتی باقی نمیمونه.و تعطیلات ژانویه هم كه امتحانی برگزار نمیشه.باید خوب فكر كنم..............با این برنامه های زبان خودبخود برنامه خرید و سرمایه گذاری كاری عقب میوفته ......به خودمون قول داده بودیم تا اخر تابستون این تغییر را انجام بدهیم اما بی ثباتی بازار ملك دستمون را گذاشت تو گردو و پاییز هم كه من گرفتارم و زمستون هم بهترین فصل فروش كسی حاضر به معامله نیست پس یعنی سال دیگه،چه بد.كلی خودم را اماده تغییر كرده بودم.

 

ستاره(3) 

 

 

 

 

باران پاییزی

سه شنبه 5 شهریور 1392 1:33

شمال لازم شدی آسمان 

پاسخ اسمان پندار : اروندرودم ارزوست

http://baranpaiezi.blogsky.com

فرمولساز

دوشنبه 4 شهریور 1392 1:22

شما تلاشتون رو برای ملک کردید بقیه را هم واگذار کنید به جهان هستی گاهی فرصتهایی برای آدم در غیرممکن ترین وقت ممکن پیش میاد و در کمال ناباوری همونی هم به نتیجه میرسه که اصلا فکرشو نمیکردی. برای امتحانات زبانت هم آرزوی موفقیت دارم و فکر میکنم چند ماه کار سخت به نتیجه شیرینش میارزه. همیشه مهمون و مسافرت هست ولی این فرصتها دوباره برنمیگردند!

پاسخ اسمان پندار : فرمولی عزیز،میدونی ادمها نیاز به شنیدن این كلمات امیدبخش دارند ،واقعا و از ته دل ارزو میكنم همینطور بشه،همینطور برای تو دوست عزیز.من هم احساس میكنم احتیاج به زمان بیشتری دارم و باید از فرصتها استفاده كنم،اما خوب همیشه در هر مرحله از زندگیم به زنگ تفریح احتیاج داشتم.حتی دبیرستان هم كه میرفتم هر چند وقت یكبار همینطوری خونه میموندم.....

یک پرستار

یکشنبه 3 شهریور 1392 19:52

میخوای بری خارج؟کدوم کشور؟چرا نمیتونی بری؟فقط زبان؟پولت کامله؟با همسر میری؟

پاسخ اسمان پندار : نه پرستارجون ،همین ایران خودمون،اروند رود ،با همین تورهای برگذاركننده رفتینگ،قبلا یكبارخارج از ایران رفتم واقعا باحاله ،بهت توصیه میكنم حتما امتحان كنی ،خیلی هیجان داره.با همسر و تعدادی از فانیل قرار گذاشتیم بریم.جات خالی دوست خوبم،البته امیدوارم قضیه حرف پیش مایش شیشكی نشه

http://littlenurse.mihanblog.com

 

من منهای مهربانی

چهارشنبه 6 شهریور 1392

 

 

همسرمن هم جز خواننده های خاموش من هست،البته نه چندان خاموش ،چون نظراتش را مستقیم به بنده انتقال میدهد.یكی از انتقادهاش اینه كه چرا متنوع نمینویسم،قبلا هم گفتم نوع كارم جون میده كه پستهای متنوعی بنویسم،اما واقعا انگار شخصیت من اینطوری نیست كه خیلی درگیر جزییات كارم بشم و .........شاید هم به این برمیگرده كه برخلاف اینكه ادم منظم و دقیق و نكته بینی هستم اما موقع تعریف،فرد كلی گویی میشم،نمیدونم از لحاظ روانشناسی جز كدوم دسته حساب میشم.................

واما مقوله مهمتر اینكه كه من تا سی سالگی از بی اعتماد بنفسی حادی رنج میبردم،همسرم كمك بسیار بزرگی بود كه از شر این مشكل نجات پیدا كنم بهرحال دیروز فهمیدم  هنوز كمی ازاین بی اعتماد به نفسی یكجایی درونم پنهان شده،چطوری؟گفته بودم مهمان دارم؟دخترعموم كه متولد و بزرگ شده اروپا است،پدرش پروفسور مكانیك و مادرش فوق لیسانس روانشناسی،این طوری بگم یعنی بزرگ شدن توی محیط ایده ال،دختر عموی من ١٦ سال از من كوچیكتره ،خیلی خیلی مهربون و با محبت و هرسال چندهفته ای حتما میاد ایران.از اتفاق داره در رشته تحصیلی من درس میخونه، و اعتماد به نفس خوبی داره و نظراتش معقول و با فكره.خلاصه دیروز مهمان من بود و قرار بود ببرمش دیدن سعداباد كه به لطف دیدار شاه عمان سر ازدربند دراوردیم كه همون هم براش واقعا جالب بود چون قبلا تهران را نگشته بودواما من ؟!دختر دستپاچه ای بودم كه باوجود چندین سال رانندگی در شهر و خارج شهر،در حالی كه همه به رانندگی من ایمان دارندچندباری ماشین را خاموش كردم!!!!!!باوركردنش برای خود من هم سخته،یا حتی اونقدر هول شده بودم كه وقتی یكی ازهمكارهام برای هماهنگی مطلبی تماس گرفته بود درصورتی كه هیچوقت تو گفتن نه مشكل نداشتم،نه را نگفتم ،یعنی از من خواست ٥شنبه بجاش برم سر كارو باوجود اینكه ٥شنبه ها سركارنمیرم و این هفته هم میخواستم ارایشگاه برم و بعد هم مسافرت بریم نتونستم نه بگم و حالا مجبوریم جمعهراه بیافتیم.تازه امروز زنگ زدم نه را تحویل بدم كه دیگه چون برنامه ریخته بود امكان جابجایی نداشت و در عوض من كلی عذرخواهی كردم:دقیقا یادم میادوقتی بچه بودم شوهر دوست مامانم بهم گفت توچرا اینقدر میگی ببخشید ،باز هم گفتم ببخشید،اصلا فكركنم من تعریف خاكی بودن رابا عدم اعتماد بنفس قاطی كردم

همه میگند اسمان دخترخاكی و مهربونی هست،اما خدا میدونه چقدر ترجیح میدادم لغاط دیگه ای برای تعریف از خودم میشنیدم.ازمهربون بودن خسته شدم ازاینكه هركسی خونه ما میاد میگه چقدرفضای خونتون صمیمی هست و چقدر ادم اینجا راحته.........یا اینكه فلان مطلب را از اسمان میخواهیم چون مهربونه و هركاری از دستش بربیادانجام میده یا .......نمیگذاره اب تودل مهمونش تكون بخوره........یا ادم چقدر با اسمان و راستین راحته........دلم میخواست جذبه داشتم یك حسی كه طرف حریمی تو رابطش حس كنه،یا بدون عنوان شغلیم بازهم ادمها اون حس و احترام خاص را در مورد من حس كنند.اصلا من میخوام بدونم این صفت مهربان ودلسوز بودن جز ژنهای ما است یا اكتسابی است؟...........بیایید نامهربان باشیم؛)

واندراحوالات عزیزبنده،زنگ زده اند غذا از رستورانی نزدیك محل كار ماسفارش داده اندوغافلگیرمان كرده اند ومثل همیشه ما راشادنموده تا از انتخاب همسری بر خودببالیم.

در ضمن امرور 5 شهریور و روز داروسا*ز هست؟که این روز را به همه داروسا*زان عزیز و خودم تبریک میگمD:

ستاره(4) 

 

 

 

 

فرمولساز

سه شنبه 12 شهریور 1392 9:54

به نظرم پست گشتالت درمانی منو بخون.

پاسخ اسمان پندار : چشم مشاور عزیز ،حتما میخونم

http://formulsaaz.blogfa.com/

باران پاییزی

پنجشنبه 7 شهریور 1392 8:59

اوف آسمان عجب عمو و زنعمویی داری. از طریق اونها نمی تونی برای مهاجرت اقدام كنی؟؟؟؟
رشته تحصیلی زنعموت منو كشته. والا

خیلی از مادر زندگیمون همینطوریم آسمان. مهر طلبیم. دوست نداریم كسی رو از خودمون برنجونیم میخاییم هم از ما راضی باشند. به فكر همه هستیم جز سلامت خودمون

پاسخ اسمان پندار : راستش اونها ادمهای فوق العادهای هم هستند.........
خوب پس تعریفش مهرطلب هست؟!دلم میخواد تغییر كنم یا حداقل متعادل بشم.راستی بابت لینكی كه معرفی كردی هم ممنون

http://baranpaiezi.blogsky.com

یک پرستار

چهارشنبه 6 شهریور 1392 22:22

از 7سال اول زندگی ناشی میشه. من برعکس تو پرخاشگر وعصبی هستم

پاسخ اسمان پندار : من هم موافقم ،شكل گیری شخصیت ما تو چندسال اول زندگیمونه،حتی بعضی میگند تو سه سال اول زندگی كه مغز همچنان در حال رشد هست شخصیت شكل میگیره،با اینحال معتقدم روان ادمها خیلی پیچیده تر از این حرفهاست.

http://littlenurse.mihanblog.com

رها

چهارشنبه 6 شهریور 1392 11:48

سلام خسته نباشی
از امروز طرفدار وبلاگت شدم و با عنوان وبلاگت لینکت کردم تو هم منو لینک کن . آدرس تبادل لینک سایتم رو هم برات گذاشتم .

موفق باشی
www.megalink.ir

پاسخ اسمان پندار : ممنون

http://www.megalink.ir

 

جاده

چهارشنبه 6 شهریور 1392

 

 

هوس جاده دارم ،روی صندلی جلو ول بشوی واسوده وباارامش محض تابلوهایی راببینی كه رد میشوند،به اون دورها خیره بشی و به اسمان و ابرهای سفید وبعد برگردی نیم رخ همسر را ببینی كه عینك دودی نصفش را پنهان كرده بعد همسر برگرده و نگاه خیره ات را با لبخندی جواب بده ،ضبط اهنگهایی را زمزمه كنه و تو دوباره برگردی و ذهن ارامت را به جریان باد بسپاری

ستاره(4) 

 

 

 

 

فرمولساز

سه شنبه 12 شهریور 1392 9:51

وای منم دلم سفر دو نفره خواست! خیلی حس خوبی داره... من دوبار بیشتر تجربه اش نکردم چند سال پیش با پارتنر اون دورانم که البته سفر خارجی بود و من هیچوقت رانندگی کردنشو توی جاده ندیدم! :)

پاسخ اسمان پندار : اره واقعا حس ارامش بخش خوبی داره،اتفاقا من هیجان سفر خارج از ایران رفتن را هم خیلی دوست دارم،گاهی انرژی مثبت سفرهای خارجی تا چند ماه همراهته؛)

یک پرستار

شنبه 9 شهریور 1392 2:21

آپ بنما ای آسمان آبی

پاسخ اسمان پندار : میام پرستارجان

http://littlenurse.mihanblog.com

دریابیکران

جمعه 8 شهریور 1392 14:47

سلام .جالب بود.ممنون

پاسخ اسمان پندار : سلام خوش اومدی دریا.

http://278354388.blogfa.com

یک پرستار

چهارشنبه 6 شهریور 1392 22:18

اگه این اوضاع داغون اقتصادی اجازه مسافرت به مردم بده.
صحنه زیبایی رو توصیف کردی اسمان جون

پاسخ اسمان پندار : پرستارجون اوضاع بد اقتصادی برای همه هست،باور كن دوستهای متخصص من با درامدهای انچنانی هم این مشكل را دارند اما به نوع خودشون،مثلا چند بار سفر اروپاشون شده یكبارو...........

http://littlenurse.mihanblog.com

 

یک داستان واقعی

سه شنبه 12 شهریور 1392

 

 

تابستون بود و هوا گرم و وجودی در بطن مادر بزرگتر میشد،مادر چندماه پیش دختری را بدنیا اورده بود و حالا وجودبچه ای دیگه ،ناخواسته و سخت بود،پاییززیبا و رنگین سر رسید و توی یكی از برگ ریزونهای ابان ماه پسر زیبایی بدنیا اومد،مادر بی علاقه نگاهی به فرزند انداخت تادوچشم درشت وزیبا اتشی ابدی در دلش بیفروزند تا عاشق شود و عاشق بماند تمامی روزهای بودنش را. و او فرزند چهارم خانواده شد تا همراه سه فرزند دیگه روزهای كودكی و نوجوانی را زندگی كند ،هرچند اغلب سخت ،به خاطر سختگیریهای پدر.عشق مادررا داشت وخواهران وبرادری كه دوستش داشتند اما یاد نگرفته بودند كه دوست داشتن را نباید در اعماق قلب مخفی كرد،سختگیری هاقلب همه شان را سنگی كرده بود هركدام فقط به فكرخودشان بودند،هیچ كدام ازارزوهای او خبرنداشتند،هیچ كدام دردهای او را نمیدانستند و اغوشی برای او نبودند،اوبزرگترشد.خوش صحبت و اجتماعی ،دلسوز و عاقل ،خوش سیما و خوش لباس.دوستان زیادی داشت كه قدرش را میدانستند و دوستش داشتند،هفده ساله بود كه اگهی تحصیل در ارمنستان را دید ،بزرگ فكر میكرد و ارزوهای زیادی داشت،شجاعتر از همه اعضای فامیل و خانواده بادودوست دیگرش راهی كشوردیگه ای شد،به امید روزهای بزرگ با قلبی سرشار از ارزوهای بزرگ.زمستان ارمنستان رسیدودوستهای پولدارش با حمایت خانوادشون ،روزهای غربت رابراحتی سپری میكردند اما پسر هفده ساله مغرورقصه ما تك تك روزهاش باچرتكه خانواده ای حساب میشد كه هیچ شناختی از زندگی دركشوردیگه و هزینه ها و غرورجوانی نداشتند،دوستانش لباسهای ماركدار میخریدند و تنها جوابی كه پشت تلفن ازخانوادش میشنید عددهای ارقام هزینه هایی بود كه تا اونموقع انجام داده بودند،او مغرور بود و چیزی نگفت از روزهای سختی كه یك نوجوان هفده ساله در غربت دارد.یكسال بعدباوجود تسلطش به زبان روسی و انگلیسی و حتی دانستن زبان ارمنی وپیشرفت قابل ملاحظه اش قبل از امتحانات پایان سال برگشت،مادرش برای دیدنش رفته بودكه حس كرد بیشترازاین طاقت غربت و سختیها را نداردو بدون هیچ توضیحی برگشت.برگشت اما اینبارملامت پدر و خواهروبرادربزرگترش همراه هرروز اوشد،توخانواده اونها درس اهمیت خاصی داشت و سركوفتها برای اوكه دانشگاه رارها كرده بود و قبلاهم بخاطر رفتن .پیش دانشگاهی رانگذرونده بود شروع شد

اومغرور بود و بلافاصله كارازاد راشروع كرد ،دوستان زیادی پیدا كرد ومثل همیشه محبوب همه شد،دوست نداشت بخاطر پول وابسته خانواده و حسابهای همیشگیشان باشد.اما خانواده كارازاد را نمیپسندید،خواهر بزرگتر همیشه نصیحت میكرد و او با خنده ای میگفت به به دوباره خواهرمون شروع كرد و از اتاق در میرفت و خواهر بدنبالش ،برادر بزرگتر كه قصد ازدواج با دخترمورد علاقه اش را داشت نگران سربازی خودش بود و همیشه از او میخواست كه به دانشگاه برگردد تا فلان و فلان شود و پدر شصت ساله شود و معافیت بگیردو مادر با عشق كورش باعث حسادت خواهران و برادر میشد تا بازهم سختیهای زندگی برایش سختتر شوند،او نوزده ساله شده بود و دیگه اجازه خروج ازكشور رانداشن.به خاطر فشار خانواده بعد ازچند ماه كارازاد راهی سربازی شدتا مسیر زندگیش را بسمت روزهای روشن همواركند.سه ماه اموزشی گذشت ،عید رسید وسرباز وظیفه بودن برای او سختر از بقیه بود.ساعتها و روزها به ارامی میگذشت ،ساعتهای پاس دشواربود ،دستهاش خشك شده بودند و ترك میخوردند.تابستون از راه رسیدو او وبقیه را برای ماموریتی دوماهه راهی اهواز كردند.گرمای طاقت فرسای اهواز در تابستان طاقتی فوق العاده می طلبید.افتاب سوزان تنورداغی بود كه هرموجودزنده ای را بیتاب میكرد.شهریور و گرما طاقت فرسا بود،چهارشنبه بود ،عروسی برادربزرگتر اخر هفته بعد بودو او تصمیم داشت دو سه روز دیگه برای شركت در عروسی برادر مرخصی بگیرد،ازطرفی خواهربزرگترش هم خرید عقد خودش را داشت تا چند ماه بعد او هم ازدواج كند.بعد از صرف ناهار یكی دو تا ازسربازها گفتندكه پایین كوهی كه اونها مستقر بودند ابشاری وجود دارد،تك تك سلولهای بدنش ازشدت و داغی هوا بیتاب بود.خصلت اجتماعی بودنش اورا با سه نفر دیگه همراه كرد.شیب كوه زیاد بودوسنگریزه ها از زیر پاش به پایین قل میخوردند.ساعت یك ظهر بود و خورشید بیرحمانه میسوزاند.سنگریزه ها از زیر پای یكی از همراهانش در رفت و تعادلش را از دست داد و به او خورد

و هردو چند متری به پایین سر خوردند.لحظه ای بعد دوست سربازش به خاطر شكستن دست ناله میكرد اما او هیچ نمی گفت ،او ساكت بود و بیهوش .چرا موقع لیز خوردن سنگی ناجوانمردانه سرش را شكسته بود.سرباز دیگه ای پایین اومد صداش كرد اما او هیچ نگفت.اورا به كناری كشید و در اغوش كشید تا صورتش را از گزند افتاب حفظ كندو بعدی بقیه را خبر كرد.منطقه نظامی بود و كوههای اطراف اهواز مسیر صعب العبوری بود.چهار ساعت بیهوش در گرمای شهریور اهواز انتظار كمك را كشید،اغوش سرباز غریبه بوی مادر را نداشت ،محبت دستان برادر را نداشت ،خواهرانش نبودند تا قربان صدقه اش بروند و دلجوی بدن كوفته و دستان شكسته اش باشند،به جای اغوش گرم خانواده ،خاك گرم و تفتیده اهوازبستر سر شكسته اش بود.هیچ نگفت و اروم اروم اروزها ش را نفس كشید.هیچ نگفت تا سایه مرگ بر افتاب داغ غلبه كند،ساعت پنج شد تا هلكوپتر رسید و اورا به بیمارستان منتقل كردند.دو دستش را گچ گرفتند و او را بیهوش بر تختی اهنی خواباندند.موهای مشكی و زیبایش را تراشیدند اما به خانوادش خبر ندادند،پنجشنبه شد.خواهر بزرگترش با همسر ایندش و مادر و خواهر گوچكش مشغول خرید عقد بودند،خواهر لباس خواب سفیدی را برای روزهای ایندش میپسندید،تلفن زنگ خوردو برادر دیگه اش با مادر صحبت كرد،میگفت پسر كوچك خانواده دستش شكسته،

مادر نگران و ناراحت گفت خوب با هواپیما برگرده چون چندروز دیگه عروسی تو است.پسر بزرگتر گفت نه میگند دوتا دستش شكسته و مادر بیتاب از مغازه بیرون زد تا راهی اهواز شوند.مادر تا اهواز نفهمید كه پسرش در كما است ،او تمام راه طولانی تا اهواز را صلوات فرستاد تا به بالین پسر كوچكش برسد.باتلفن هایی كه به بیمارستان شدخبر كمای پسر خوش چهره و خوش صیرت بین فامیل پخش شد.یكساعت بعد خواهر بزرگتر هم از همسر ایندش خداحافظی كرد تا او هم همراه تعدادی از اقوام راهی اهواز شوند.هیچ كس وخامت اوضاع را درك نمیكرد،اخه همین چند وقت پیش بود كه شنیده بودند دوستی بعد از بیست روز كما به زندگی برگشته،همه گمان میكردند پسر بیهوشه و به زودی بهوش میاد و با دست شكسته  در مراسم عروسی برادرش شركت میكنه،شب بود كه به بیمارستان رسیدند،اجازه ملاقات نمیدادند،به هركس دقیقه ای برای دیدار داده میشد.مادر به دیدن پسر رفت .پسرارام و بیحركت با دستگاه نفس میكشید،مادر دستش را گرفت و پسر ناتوان از بیان دردش بود مادر توی گوشش اسمش را نجوا كرد اما پسر دربند دستگاه برای نفس كشیدن بود،خواهر به دیدنش رفت .دستهای گچ گرفته اش را در دست گرفت ،دستهاش كمی سرد بود خواهر نگران گچ دست برادر بود به دنبال زخم روی پای برادر بود اما دستگاه را نمیدید.دستگاهی كه نفس های عمیق به برادرش میداد،قلبش به خاطر شدت بالا پایین رفتن قفسه سینه برادرش گرفته بود اما مغزش قدرت معنا كردن تصویرهایی را كه میدی نداشت،چقدر به پرستارها التماس كرد تا اجازه دادندنیمه شب دوباره به بالین او برود.پسر نفس میكشید.گوشه چشمش از اشكی مرطوب بود و پلكهایش میلرزیدند.شاید ان قطره اشك ،اشكی بر پایان ارزوهای او بود.ان نفسها اخرین نفسهای او در این دنیای نامرد بود.او هنوز نوزده سال داشت و رفتن برای او خیلی زود بود،او بیشتر از همه جوانهای همسنش برای ایندش و تلاش كرده بود و ارزو

 

داشت.او خیلی جوان بود و خواهر نمیدانست اخرین دیدارش از برادرش است.او نمیدانست دیگه اون دستها را لمس نمیكنه،او نمیدانست وگرنه سرتا پای برادر را غرق بوسه میكرد،او نمیدانست وگرنه برای اخرین بار برادر را بغل میكرد و میبویید و میبوسید.پسر تب بالایی داشت و ضربان قلبش١٨٠ بار دردقیقه بودجوان بود و قلب قوی داشت او تا شنبه مقاومت كرد اما ضربه مغزی اجازه برگشت اورا به زندگی نمیداد،نتونست چشمهاش را دوباره باز كنه جوونیش نیمه ماند و نفس اخرش راكشید بدون اینكه فرصتی برای خداحافظی با زندگی داشته باشد. ،خواهرپشت در در انتظار ملاقات نشسته بودكه بهش گفتند.رفت یك گوشه توی حیاط بیمارستان و زارزد نمی تونست باور كنه كه برادر كوچیكترش رفته باشه.گریه كرد و فقط گفت وای .به مادر نگفتند كه فرزندش دیگه نفس نمیكشه،بهش نگفتند دیگه هرگز صدای پسرش را نمیشنوه.دیگه هرگز پسرش مادرش را بغل نمیكنه.تمام راه برگشت بهش نگفتند.صبح رسیدند مادر متعجب از ادحام فامیل خونه مادربزرگ،بعد نماز صبح بهش خبر دادند و او ضجه زد نه.مراسم بود و خواهر بوسه زد بر صورت سرد برادر،خواهر دستهای برادرش را لمس كرد كه سرد بودند و با گلبرگ گل مژه های بلند و برگشته برادر را نوازش كرد.و اشك ریخت بر جوانی برادرش كه خیلی زود در تندباد زندگی پرپر شدو اه كشید و تمام وجود حسرت شد برای تمام حرفهای نگفته و كارهای نكرده و اشتباهاتی كه در حق او كرده بودو گریه كرد كه هیچوقت نگفته بود چقدر باعث غرور و  افتخارش بوده و هفت سال   اه شد برای هفت سالی كه پسر زندگی نكردو تمام وجودش درد شد برای سالهایی كه خواهد امد و او نیست .ااو ابان شصت و پنج بدنیا امدوشهریور هشتادو پنج به خواب ابدی رفت .برادرم همیشه بیست ساله میماند.

 

 

این اهنگ کاری از اقای احمد نصیر می باشد

http://uplod.ir/8lnljoak7khk/khodahafez.mp3.htm

ستاره(11) 

 

 

 

 

سجاد

یکشنبه 11 مرداد 1394 :5

وای خانم دکتر خییییلی بود، تمام بدنم بی حس شد، فقط میتونم بگم خدا صبرتون بده...

پاسخ اسمان پندار : مرسی سجاد، برادرم خیلی الكی مرد، بنده خدا چقدر ارزو داشت، اون زمان ما كمترقدر هم را میدونستیم، هركدوم درگیرمسایل خودمون بودیم ،بعد از رفتنش خانواده عوض شد، پدرم كاملا تغییر كرد، مسافرتهای خانوادگی ما شروع شد، ویادگرفتیم بهترزندگی كنیم،چقدر ارزو میكنم كه الان بود

رها

یکشنبه 17 شهریور 1392 1:24

واقعا متاسف شدم خدا ایشون را قرین رحمت کنه و به شما هم صبر صبر صبر عطا کنه .
کاش تا فرصت هست قدر زندگی را بدونیم و قدر باهم بودن را قدر عزیزانمان را . خدایا!

پاسخ اسمان پندار : ممنونم رها،ما ادمها یادگرفتیم تا یك اتفاقی برای خودمون نیافته درس عبرت نگیریم و همیشه اتفاقها را برای بقیه بدونیم ووقتی متوجه فانی بودن زندگی و عمر بشیم كه دیگه خیلی دیر هست.امیدوارم هیچوقت این اتفاقها برای دوستان خواننده ام نیافته:)

http://thepartoftanhai.blogsky.com/

یه منتظر

یکشنبه 17 شهریور 1392 :24

سلام
اولش نمیدونستم داستان مربوط به خودتان هست ...واقعآ متآثر شدم
ای کاش ما ادمها خیلی ساده از کنار نزدیکترینهای زندگیمون رد نمیشدیم...
مخصوصآ تو جامعه ی الان که روابط خیلی کمرنگ تر شده و به اون افرادی که تو زندگی از همه بهمون نزدیک تر هستند کمتر توحه میکنیم...اما اگه یه لحظه فکرکنیم فردا وساعت بعدی وجود نداره وزندگی واقعآ همون لحظه حال هست هرگز ساده نمیگیریم...
امیدوارم در اینده زندگیتان موفق باشیدو به دیگر افراد زندگیتان توجه کنید واین تجربه هیچ گاه برایتان دوباره تکرار نشود...
ممنون میشم اگه به منم سربزنی

پاسخ اسمان پندار : گل سرخ عزیز،خوش اومدی به این وبلاگ.این بهترین نتیجه ای بود كه میشد از این اتفاق گرفت،دقیقا من و حتی خانوادم هیچوقت قدر لحظات زیبای كنار هم بودن را نمیدونستیم.زندگی همه اش یك عادت شده بود.عادت كنار ههم زیستن و طبیعی بودن این فرایند،اما حالا این اتفاق باعث شده روزهایی را بدون مادر پدر خواهر برادر و حتی همسر تصور كنم و ارزش وجودشون را بیشتر درك كنم.ای كاش میشد گذشته را جبران كرد اما فقط حال را داریم و حتی معلوم نیست اینده چه میشود

http://golesorkhzhi.blogfa.com/

رها

چهارشنبه 13 شهریور 1392 22:53

واقعا متاثر شدم خیلی درد ناکه.خدواند بهتون صبر بده.ولی دردناکتر اینه که برادر داشته باشی ولی انگار مرده و نداری.من 3تا برادر دارم ولی انگار که همه مردن ووجود ندارن و مثل این میمونه که دشمن شماره 1 من هستن.پس خوشحال باشین که برادرتون دوستتون داشت.ومثل برادرای من نبودن.که ارزوی مرگ منو دارن.

پاسخ اسمان پندار : میدونی رهاجان كامل دركت میكنم،هم عشق به خانواده را میفهمم هم تنفر از خانواده را،من هم برادر دیگه ای دارم كه در حقم بد كرد،اونهم موقعی كه عشق خالص به خانواده داشتم.بتازگی دیدمش و چیز عجیبی بین عشق و نفرت حس كردم شاید حتی نفرت كلمه اشتباهی باشه ،یك جور دل ازردگی شدید ،خیلی بزرگ حس میكنی فقط به خاطر اینكه از همخونت این انتظار را نداشتی.بیشتر برام بنویس رهاجان.......

مهناز

چهارشنبه 13 شهریور 1392 13:3

بسیار متاسف شدم.دركتون میكنم چون من هم تجربه اش رو داشتم البته 19سال پیش ...برادر من هم همیشه 24 ساله خواهد ماند. روحشون شاد.

پاسخ اسمان پندار : مهنازجان خودت بهترمیدونی كه ععدها هیچی را كم نمیكنه ،چه نوزده سال چه هفت سال،همیشه یادوخاطره برادرشما و برادر من ودایی مائده و مادر جورابی عزیز زنده میمونه.من كه واقعا دلتنگ برادرم هستم..........

http://www.mahnazdaneshjoo.blogfa.com

maede

چهارشنبه 13 شهریور 1392 13:12

سلام آسمون عزیز، خیلی متاسف شدم امیدوارم خداوند به شما و خانواده محترمتون صبر عطا کنه
راستش یاد خودم افتادم و گریه ام گرفت...منم یه دائی داشتم که تو سن 19 سالگی فوت کرد...یاد گریه ها و ضجه های مامانم افتادم البته اون موقع 56 ساله بودم اما همه چیز یادمه...

پاسخ اسمان پندار : سلام مائده جان،قبلا با واژه از دست دادن عزیز نااشنا بودم ،مثل همه مردم فكر میكردم كه مرگ خیلی دوراز ماست ،اما از هفت سال پیش درد و غمی همیشگی تو دل ما خونه كرده،شاید مثل بقیه بگیم و بخندیم اما حسرت بزرگی تو قلبمون جا خوش كرده ،این دردیه كه فقط كسانی كه این اتفاق براشون افتاده درك میكنند و همدردهمند.دایی شما هم همیشه نوزده ساله میماند ومادرشما داغدارمرگ برادر جوون.روحشان شاد

http://ashiyanenursing.mihanblog.com

بوسه ی زندگی

چهارشنبه 13 شهریور 1392 12:45

دردناک ...

روحش شاد ..

پاسخ اسمان پندار : خوش اومدی بوسه جان و ممنون بابت همدردیت

http://kisslife.blogsky.com

جوراب پاره و انگشت آزاد

سه شنبه 12 شهریور 1392 23:27

آخ چه درد بزرگی متاسفم خیلی سخته خیلی ولی حتما می دونه که چه حسی بهش داشتی مطمئن باش

پاسخ اسمان پندار : جورابی جان،ماقبلا بلد نبودیم در مورد احساساتمون حرف بزنیم و الان كه نمیتونیم جبران كنیم برایمون سخته.جورابی عزیزم امیدوارم دنیای دیگه ای باشه وروح مادر عزیزت وبرادرم شادوجاویدان

یک پرستار

سه شنبه 12 شهریور 1392 17:2

دلم ریش شد.واقعا دردناک بود

پاسخ اسمان پندار : خیلی پرستارجان،این دردیه كه سالهاست تحمل میكنیم و بازسالهای اینده ،چون نمیتونیم گذشته را برگردونیم و مانع مرگ برادرم شویم

http://afsanesalehimehr.blogfa.com

بهینه

سه شنبه 12 شهریور 1392 14:52

چه ناراحت کننده بود. ماجرای که بود؟

پاسخ اسمان پندار : واقعیتی تلخ بر دل من ،واقعیتی كه هیچ چاره ای براش نداریم چون داستان برادر من بود

http://daftarcheyeyavashaki.persianblog.ir/

باران پاییزی

سه شنبه 12 شهریور 1392 11:38

آسمان داغ سنگینی بود بر دلتون. وقتی داشتم می خوندم بسیار غمگین شدم. خدا روح برادر عزیزت رو غرق آرامش كنه و به شما صبر بده. ندیدن كسی كه هر طرف تو زندگی پره از خاطراتش واقعن سخته اونقدر سخت و ناگوار كه نمی شه توصیفش كرد. خدا به مادرت صبر زادی بده كه داغ فرزند برای یه مادر بدترین درده توی زندگی.
كاش تا زنده ایم قدر هم رو بدوینم حتا اگه خطایی كردیم

پاسخ اسمان پندار : مرسی باران جون،میدونی تا موقعی كه این اتفاق برای ما نیافتاده بود همیشه مرگ را دور از خودمون میدیدیم،مرگ فقط برای ادمهای پیر و مریض بود و خیلی دور از ما،جایی خوندم كه بعضی ادمها بدنیا میایند تا سرنوشت و زندگی ادمهای دیگه را عوض كنند،برادر عزیز من رفت تا باعث بشه ما به خودمون بیاییم .اما باران جان خیلی سخته،خیلی دلم میخواد جبران كنم ،بهش بگم چقدر دوستش دارم و برام عزیز هست اما دیگه نمیشه.خیلی خیلی پسر خوب و با معرفتی بود....حتی هنوز هم باورم نمیشه بهمین راحتی دیگه بین ما نیست

http://baranpaiezi.blogsky.com

 

روزانه

شنبه 16 شهریور 1392

 

 

امروز از صبح سرم تو موبایله و دارم وبلاگی را که جدیدا پیدا کردم میخونم. الان که ساعت 4/5 هست بخ خاطر کم شدن باتری گذاشتمش کنارتا بعد.نویسنده وبلاگ پسری هست که قصد مهاجرت برای امریکا میکنه و باید امتحانهای جی ار ای و تافل را بده.از یکی از دانشگاههای خوب تهران مدرکش را میگیره و شروع به زبان خوندن میکنه.سال اول موفق نمیشه اما سال بعد نتایج خوبی تو امتحان میگیره و الان هم امریکاست و البته چون شناخته میشود وبش را تعطیل کرده اما برای من که میخوام امتحان جی ار ای بدم اطلاعات خوبی داره و کتابهایی که معرفی کرده مفیده.پسر خوبی هست و واقعا براش خوشحالم که موفق شده.خوب براتون بگم اخر هفته باز هم مهمان داشتم .چندهفته ای هست که بعناوین مختلف مهمان دارم.اول پسر خاله که چون ارشد با رتبه خوب در رشته بیو*تکنولوژی دا*رویی قبول شده و خانواده پولدارش قصد خونه گرفتن براش داشتندو کارهای مربوط به ان.بگذریم که پسرخاله هم انصافا و بینهایت پسر خوب قدردان و با محبت هست.میدونم که یکروزی اونهم توی یگی از بهترین دانشگاههای امریکا تحصیل میکنه.دومین مهمان دختر عموی دا*روساز از المان.دیروز زن برادر عزیز با فندق پسر جوجو.این هفته هم دایی محترمه ساکن امریکا که جدیدا به خاطر اینکه دنبال زنده کردن ملک سی میلیاردیشون هستند گفته اند یک شب در خدمتشان باشیم که یعنی دوباره مهمان بازی.والبته شخصیت ایشان اصلا اجازه نمیده که در مورد مهاجرت سوالی بکنیم.خوب اخر هفته یک تولد خیلی باحال باز هم شهرستان دعوت دارم که موندم برم یا نه؟

خوندن وبلاگی که گفتم باعث شده انگیزه بیشتری در مورد درس و برنامه ریزی برای اپلای بکنم .شاید موضوعی با عنوان زبان باز کنم و از ساعتهاو درسهایی که میخونم بنویسم که خودم هم مسیرم را گم نکنم وتمرکز بیشتری رو ضعفهام داشته باشم.جالبه بدنید که برای امتحان جی ار ای باید ریاضی بلد باشیم.خوبیش اینه که در سطح دبیرستان هست و نمرش از 8 حساب میشه اما برای من که سالها از دبیرستانم گذشته یک چلنج حسابی هست.خوب قسمت دوم وربال هست که غول امتحان حساب میشه و همین دوست ما حدود 5 کلمه برای این امتحان حفظ کرده بودند و قسمت سوم رایتینگ هست.گفتم احتیاج به برنامه ریزی دارم

اول از همه دیگه قطعا دنبال خرید دا*روخانه نمیرم گرچه از لحاظ موفقیت مالی قدم بلندی برای من هست اما بهمین دلیل نمیخوام با الویت زندگیم که مهاجرته همزمان بشه.مسلم هست که هردو احتیاج به انرژی مضاعف دارند و جلو بردن هردو همزمان یعنی شکست تو هردو.

دیگه اینکه نمیخوام اگه امتحانها را خراب کردم ناامید بشم.بلکه به خوندن زبان امتحان میدم و اونقدرزبان را قوی میکنم که یکروزی بهدفم برسم اخه چیزی که مسلم هست اینه که رقیبهای پذیرش کسانی هستند که از بهترین دانشگاههای ایران فارغ التحصیل شده اند .هرکدوم چند تا مقالهدارند و از طریق استادهاشون میتونند ارتباطات خوبی با دانشگاههی اونطرف داشته باشند.دوستهاشون هستند و کلی اطلاعات بروز دارند. اکثرا محصل هستند و حتی سر کار نمیروند.به کمک هم و دانشجوهای قبلی رزومه های قوی و اس ا پی های فوق العاده دارند.نه مثل من که حتی یک رزومه درست و حسابی ندارم و دسترسی به استاد و دانشگاه هم ندارم.

 

ستاره(2) 

 

 

 

 

یک پرستار

یکشنبه 17 شهریور 1392 15:49

امیدوار باش اسمان.همه کسایی که موفق شدن راهنما نداشتن.سخته ولی ممکنه.تلاشتو بکن که اگه موفق نشدی با غرور به خودت بگی من تلاشمو کردم اما نشد.اما اگه تلاش نکنی بعدها به خودت سرکوفت میزنی و دچار خودکم بینی میشی.

خوبه همه فامیل در زمینه دارو درس خوندین.این از مزایایی هست که هرکس نداره.

پاسخ اسمان پندار : میدونی پرستار كوچولو،بی راهنما و اول بودن خیلی سخته،من اولین نفر توی بچه های فامیل بودم كه رشته خوبی قبول شدم .شهر دیگه ای درس خوندم ،منطقه محروم داروخانه زدم و اولین نفر بین بچه های فامیل بودم كه فكر مهاجرت افتادم،البته عمو ودایی ام هم خارج هستند اما عملا هیچ كمك فكری نداشتم چون اونها قبل از انقلاب رفته بودند.بهرحال بی تجربگی و نا اشنا بودن حسابی به من ضرر زد.سالهای زیادی از عمرم بی نتیجه گذشت .الان نسل جدید فرق دارند.طرف میره كارشناسی میخونه اما هدفش امریكاست و اونقدر همه دارند میرند و سایتها و وبلاگها ی مختلفی هست كه دقیقا میدونه از اول چیكار كنه ،مقاله زیاد،زبان خوب.....اما بهرحال هنوز هم دیر نیست،به خودم قول دادم حتی اگه سالها طول بكشه یكروزی تو امریكا زندگی كنم و تو كارم موفق باشم و باعث افتخارخودم و دیگران بشم:)

http://littlenurse.mihanblog.com

باران پاییزی

یکشنبه 17 شهریور 1392 13:23

بابا روحیه
بابا انرژی
پس بگو نبودی مشغول وبلاگخانی بودی 
كلن هر چی آرزوی خوبه مال تو 

پاسخ اسمان پندار : باران از یك طرف درس نمیخونم از طرف دیگه افتادم به وبلاگ خونی.هرچی هم به امتحانها نزدیك میشه هولم بیشتر میشه ،بیشتر فیلم میبینم بیشتر میخوابم بیشتر سفر میرم،خدا رحم كنه دوماه دیگه كه میام میشینم گریه میكنم:)

http://baranpaiezi.blogsky.com

 

 نیمی از وجودم

 

همسر من خصوصیا خوب زیادی داره مهربون و دلسوز,باهوش وفهمیده و درك بسیاربسیار بالا،روشنفكر،صادق با احساس مسئولیت فوق العاده نسبت به من ،عاشق و متعهد به من و زندگی،همدل و همراه،وبهترین دوست ، همینطورفرد خوشبین و مثبت نگری بود،زندگی را سخت نمیدیدو،در لحظه زندگی میكرد، از هیچ تلاشی برای رضایت من وزیباكردن زندگیمون مضایقه نمیكرد.من ادم ایده ال گرایی هستم .همیشه نگران اینده و در حال برنامه ریزی برای اون.هیچوقت احساس رضایت كامل نداشته ام و همیشه درپی ارزوها .بعد از گذشت سالهاهمنشینی با من دو خصوصیت خوب مثبت دیدن و لذت بردن اززندگی اش تغییر كرد.همسرم دیگه از زمان حال لذت نمیبره و رسیدن به ارزوهامون الویت زندگیش شده.اون هم مثل من ،بابت اشتباهاتی كه بابت پروسه مهاجرت داشتیم خودش را سرزنش میكنه و ناراحته،نامردیها وشكستهای كاریش اعتمادبنفسش را ازبین برده.از جایگاه شغلیش اصلا راضی نیست و موفقیت مالی براش خیلی مهمه.تاسیس دارو*خانه میتونست نقش مهمی تو زندگیمون ایفا كنه كه هربار بدلیلی نشد.همسرم همه خصوصیات خوبش را حفظ كرده اما خسته است ،نگاه من رو اون هم تاثیر گذاشته،بیقرارو نگران اینده است و حالا من نگران اونم.زمان زیادی گذشت تا دیدش شبیه من شدومن حالا مسئول تغییر نگاهش هستم.باید تغییر كنم نه فقط به خاطر خودم ،نه،چون نمیخوام شاهد زجر كشیدن بهترین همسردنیا باشم.عزیزم نگرانتم.

 

عشق و ارامش قبل از خواب

دوشنبه 18 شهریور 1392

 طبقه بندی:زیباترین لحظات زندگی، 

 

این موضوع را ایجاد کردم تا لحظات زیبای زندگی مشترکم را ثبت کنم .گاهی اونقدر این ثانیه ها زیبا و لطیف هستند که ارزو میکنم برای همیشه در صفحه زندگی ام حک شوندو حالا فرصتی است تا البوم زیبایی از این خاطره ها بسازم.

مملو از ارامش میشم وقتی نیمه شب که میخوام بخوابم .همسرم که ساعتی قبل به خواب رفته ،بیدار میشه و میگه چند وقته بغلت نکردم.دقیقه ای بغلم میکنه و بعد دویاره شب بخیر میگه تا من با یک لبخند به خواب برم.

 

ستاره(2) 

 

 

 

 

عسل ط

سه شنبه 19 شهریور 1392 18:26

و ما حسودیمان میشود چون تا به حال نشنیده ایممم

پاسخ اسمان پندار : اخه شما عشقولانه های دیگه میشنوید؛))

http://torobaloo.blogfa.com

باران پاییزی

دوشنبه 18 شهریور 1392 12:25

عشقولانه تون مستدام 

پاسخ اسمان پندار : مرسی باران گلم .شرمنده دوستان .

http://baranpaiezi.blogsky.com

 

بوتا*کس

سه شنبه 19 شهریور 1392

 

 

اول از همه از دوستهای وبلاگیم عذر میخوام.این درس و مشق خیلی از وقت ازادم را میگیره و کمتر وقت میکنم به وبهاشون سر بزنم و کامنت بگذارم .شاید هم توی ابان و اذر یک دوره ای را برم غیبت صغری .بهرحال امیدوارم عذرم را تا اخر اذر موجه کرده باشم.امتحان ایلتس را که بدم ازاد و رها در خدمت شما.

تو دا*روخانه بعضی مریضها واقعا نوبرند.بعضی هم یک سوال را ده بار میپرسند و بعضی الاو بلا باید قبل و بعد غذا خوردن داروشون را بدونند.لازم به توضیح هست این جور ادمها معنی قبل و بهد از غذا را هم یک دقیقه قبل یا بلافاصله بعد غذا میدونند که تفسیر غلطی هست و در واقع عملا دارو را همراه غذا خورده اند.بگذریم امروز یک مریض اومده لیبل زدم شبی 1 عدد.میپرسه این دارو را چطور بخورم میگم شبی یکی.میگه قبل خواب یا بعد خواب.

من :i

اداره دارو غذا :i

باز خودم :O

دیگه اینکه امروز از یک متخصص پوست راجع به بوتاکس پرسیدم.کلا تعریف از خود نباشه من خیلی جوونتر از سنم بنظر میام و با وجودی که تا همین پارسال از هیچ کرمی استفاده نمیکردم .چروکی هم ندارم.البته بجز دوتا ریز ریز گوشه چشمم.ایشون نظرشون این بود الان وقت بوتاکس هست نه وقتی چروکها ایجاد شدندوثابت شدند.البته اونموقع هم با تزریق صاف میشوند اما چون قبلا ایجاد شده اند بعد از شش ماه که طول عمر دارو هست دوباره ظاهر میشوند. احتمالا تواین ده روزه برم بزنم. و البته در نظر دارم یکی دو ماه دیگه هم برای همسرم بریم بزنیم.

ادامه تو پست بعدی

ستاره(1) 

 

 

 

 

باران پاییزی

چهارشنبه 2 شهریور 1392 9:1

آخیییییییییی این ملت بخدا اینقده هزینه دارم میدن همش میخان زودی خوب شن.
ایشالا كه بیماری ازشون دور باشه. البته میدونم كار شما لنگ می مونه اما شما كه دارید تشریف می بری خارجه

پاسخ اسمان پندار : :)سود ارایشی بهداشتی و مكمل ها كافیه.چندوقت پیش یك خانم مسن اومد حدود یك تومن سه قلم كرم برد.
باران جون خدا از زبونت بشنوه،هفت سال هست كه هركی به ما میرسه میپرسه پس كی میخواهید برید كانادا،والله شدیم جك فك و فامیل :(

http://baranpaiezi.blogsky.com

 

اینها را باید بخونم

سه شنبه 19 شهریور 1392

 طبقه بندی:زبان و امتحان، 

 

خوندن این زبان انگلیسی برای خودش داستانیه.تو ایلتس باید چهار اسکیل لیسنینگ و اسپیکینگ و ریدینگ و رایتینگ را مسلط باشی.و برای جی ار ای وربال کوانتوم و رایتینگ.

حالا این وسط من هستم و هزار سودا..... کتاب لغت 54 و اسنشیال ورد فور تافل را قبلا خونده بودم که باید دوباره دوره کنم.از طرف دیگه کتاب 11 را هم تازه شروع کردم.دیگه اینکه توصیه شده لغت های کتاب ای تی اس را هم برای جی ار ای بخونیم.دیگه اینکه من دوساعت در هفته کلاس میروم و از اونجایی که پرونانسیشن ام خیلی ضایع هست معلممون اصرار داره فونتیک ده بیست کلمه را روزانه در بیارم و رو تلفظم کار کنم.

حالا غیر از اینها کلا ضعف من تو ریدینگ ایلتس بوده و هست.با اینکه تکنیکها را میدونم اما درک مطلبم خوب نیست.خب روزنامه انگلیسی میخونم و باید مقالات نیویورک تایمز و کتاب داستان را بخونم که هنوز شروع نکردم.داره دیر میشه باید بجنبم.

برای رایتینگ هم فقط و فقط تمرین.بنویس بده تصحیح کنند.اصولش را از قبل بلدم.راستش این را هم شروع نکردم.

برای کوانتوم جی ار ای هم باید کتابهای پایه ریاضی را بخرم یکم دوره کنم تا درسهای دبیرستان یادم باد .امتحانش اسونه و بچه های مهندسی یک هفته برای اینکار بیشتر وقت نمیگذارند.اما برای من یک دوره لازمه.و بعد هم باید نمونه تست بزنم.

برای لیسنینگ هم الان دارم سی دی گوش میدم و حتما مینویسم.دیگه همگان میدونند که نوشتن لیسنینگ بمرور خیلی ادم را قوی میکنه.البته بد نیست فیلم و اخبار یا حتی مستند را هم به انگلیسی گوش داد اما من اونقدر عشق فیلمم که حاضر نیستم یک جمله را هم از دست بدهم وهنوز طلسم زیرنویس دیدن را نشکستم.

سپیکینگ هم تمرین و تمرین. یک موضوع برداری و یا بخونی و بعد سعی کنی با کلمات خودت بگی .صدات را ضبط کنی و خودت را تصحیح کنی. اینطوری میفهمی چقدر من و من میکنی(عنوان وبلاگ من)و باید این پازها را کم و کمتر کنی

 همه این کارها برای بالا رفتن سطح زبان هست که احتیاج به زمان و تمرین و ممارست داره و باز من اشتباه دیگه ای کردم و دیر دست به کار شدم.........حالا تازه همه این کارها تا اخر مهر هست و از اول ابان باید سیستماتیک بخونم و تست زنی راهم اضافه کنم و کلا خودم را برای امتحان ها اماده کنم.اما کلا احساس میکنم اینبار حسم با سری قبل فرق میکنه یا شایدم فکر میکنم فرق میکنه.اخه سری های پیش امتحانها برام مثل بلا و عذاب الیم بود. از شدت استرس کابوس میدیدم و خواب عمیق نمیرفتم. معده دردهای شدید هم بعد از امتحان خودی نشون میدادند. اما فعلا که راحتم کمی نگران هستم اما ذوق امتحان ها را دارم.والله.چه چیزها..... ذوق امتحان!بهر حال همه چیز تو ابان مشخص میشه که باز استرس زده میشم یا نه.خدا کنه نشم واقعا داغونم میکنه هم روحی و هم جسمی.خب پر حرفی کافیه باید برم لیسنینگ بخونم.هدفون تو گوش .تند تند بنویسم تا سیل نسخه ها سرازیر نشده.

ستاره(5) 

 

 

 

 

فرمولساز

شنبه 23 شهریور 1392 19:47

سلام آسمون جون می بینم حسابی مشغول درس خوندنی من نفهمیدم جی آر آی چه امتحانیه و برای تحصیلات آکادمیک لازمه یا مهاجرت؟ آخه من به ادامه تحصیل توی کانادا دارم فکر میکنم موندم تافل بگیرم یا مدرک دیگه ای لازمه؟ همینکه ذوق امتحان داری خیلی نشانه خوبیه بانو! :)

پاسخ اسمان پندار : ممنونم فرمولی عزیز،جی ار ای هم یكنوع از امتحانهای بین المللی زبان هست كه برای ادامه تحصیل تو مقطع فوق لیسانس و دكتری برای امریكا و بعضی از دانشگاههای اروپا احتیاج هست ،اكثردانشگاههای كانادا ایلتس را قبول دارند و گاهی تافل،و برای استرالیا هم ایلتس احتیاج هست ،امیدوارم همیشه موفق باشی برای من هم دعا كن .

http://formulsaaz.blogfa.com/

یک پرستار

پنجشنبه 21 شهریور 1392 12:28

عزیزم از ته دل ارزو میکنم بتونی بری خارج.میدونی خارج رفتن الان مثل عمل دماغ میمونه فقط کسایی ازش بد میگن که عرضه و موقعیت و پولشو ندارن.واقعا اهدافت از رفتن به خارج عین حرفای ته دل منه وهمون حرفایی که برای ننوشتن داری حرفای منم هست.از عوض من هم تلاش کن برای رفتن چون من فعلا ضعیفم از هرلحاظ.زندگیم هنوز شکل نگرفته مدرک ندارم و...

پاسخ اسمان پندار : پرستارجون،امیدوارم كه تلاشم اینبار نتیجه بده،اما اگه مدركت را بیری شرایط خیلی خیلی خوبی برای رفتن پیدا میكنی ،پرستاری رشته ای هست كه تو خیلی از كشورهای جهان میخواهند.....اگه قصد رفتن داری باید ازحالا برنامه ریزی كنی ،بهرحال چه اینجا چه هرجا امیدوارم به ارزوهات برسی

http://littlenurse.mihanblog.com

بهینه

چهارشنبه 2 شهریور 1392 15:5

بحث پول منظورم رفاهی است که بواسطه اش می توانی داشته باشی. اونجا باز به خاطر جهان سومی بودن و تروریست خوندن شاید محکوم بشی الان مثل قدیم نیست.امیدوارم هر چه زودتر به آرزو و خواسته ات برسی و همانجا و همانطوری باشد که می خواهی

پاسخ اسمان پندار : ممنونم بهینه،باید امتحان كنم ،اگه بمونم یك حسرت عمیق در دلمون میمونه.باید حتما بریم و بعد انتخاب كنیم.ممنونم از همفكریت عزیزم

http://daftarcheyeyavashaki.persianblog.ir/

بهینه

چهارشنبه 2 شهریور 1392 11:2

هیچ جای دنیا مثل ایران راحت نیستی. راحت پول در نمیاری. اینجا زندگی کن و پول در بیار اونجا برو بگرد و خرج کن.
حاضری یک تمرین زبانت کار من باشه. چند خط از فارسی به انگلیسی ترجمه کنی برام؟؟؟
راستی supracal و regindiet , و ونوستات را قیمتهاشو میدونی. دیروز رفتم داروخانه خرید کردم 146 تومان را 26 تومان باهام حساب کرده بودم فهمیدم رفتم پولو پس گرفتم.
دزدن خدایی البته بلا نسبت. ادم 6 هزار تومان اشتباه می کنه آخه. هر بار اینجا خرید کردم این مشکل را داشتم 2 بار. بنابراین دیگه ازش خرید نمی کنم.

پاسخ اسمان پندار : بهینه عزیزم ،درسته پول دراوردن تو ایران خیلی راحتتر از خارج هست،اما قصد من پول نیست ،هدف من از مهاجرت ورای مادیات هست ،امنیت و احترام به شعور و ارزش قائل شدن برای ادمها الویت اصلی من هست ،میخوام جایی برم كه دغدغه فردا ،پوشش ،ترس از بیان اعتقاد نداشته باشم ،خیلی حرفها هست كه حتی جرات ندارم تو وب بنویسم.می خوام جایی زندگی كنم كه گزینش دانشگاه از من ركعت سوم نماز را نپرسه،ازم نخواد جلوش وضو بگیرم و مجبور نباشم راجع به عقیدم دروغ بگم ،من را بخاطر ارایشم بازخواست نكنند و برام پرونده نسازند.
راستش در مورد اون داروخانه هم توصیه میكنم حتما به اداره غذا دارو دانشگاه بهشتی زنگ بزنی و شكایت كنی،بازرسین دانشگاه خیلی سختگیرندو سرشون درد میكنه برای اینجور پیگیریها

http://daftarcheyeyavashaki.persianblog.ir/

باران پاییزی

چهارشنبه 2 شهریور 1392 9:11

اگه یه مدت كوتاه با یه خارجی نشست و برخاست می كردی یاد می گرفتی خوب همهشونو.
چقدر مراحل داره این بلاد كفر. با این اوصاف من همیجا می مونم. والا 

پاسخ اسمان پندار : اخه قربون محبتت،خارجی را از كجا گیر بیارم؟و خب به اسپیكینگ خیلی كمك میكنه اما بقیه اش را چطور درمون كنم؟این بلاد كفر كه من و همسرم را روانی كرده ،درگیرش نشو كه بد گاز میگیره:)

http://baranpaiezi.blogsky.com

 

شروع درس خونی

شنبه 23 شهریور 1392

 طبقه بندی:زبان و امتحان، 

 

صبح بخیر،اخرین هفته شهریورو رسیدن مهر بمعنی شروع درس خوندن فشرده برای من هست.میشه گفت از حالا تا اخر اذر تمام زندگی من درس و امتحان میشه،میخوام كمی از جی ار ای بگم تا شاید روزی بدردكسی بخورد.خب سختترین قسمت جی ار ای بخش وربال اون هست.كلمات كاملا اكادمیك و سخت هست .خب راستش الان وقت ندارم كه جی ار ای را كامل توضیح بدم،امیدوارم بعد امتحان بنویسم اما چندتا نكته كه استنتاج خودم از وبهای مختلف هست را میگم.كتابهایی كه برای جی ار ای توصیه میشه كتاب افیشیال گایدو بارونز و كاپلان هست و تستهای بیگ بوك .توصیه میشه لغت زیادی برای این امتحان بخونیم .من قبلا ٥٠٤ و اسنشیال وردرا خونده بودم و تصمیم داشتم ١١٠٠ را تو این مدت بخونم.كه انصافا لغات اكادمیك خوبی داره .پنجشنبه رفتم انقلاب برای پیدا كردن كتابی برای یاداوری و دوره ریاضی.قبلا جایی خونده بودم ریاضیات پایه با طعم گیلاس ،انتشارات خیلی سبز برای اینكار مناسب هست.خریدم و یكسر هم انتشارات جنگل زدم كه كتاب بارونز سری جدید را خریدم ،قبلا افیشال را نگاه كرده بودم و فقط نوع سوالهای بخش ریاضی دستم امده بود امادوره ریاضیش بردم نخورد اما كتاب بارونز معركه بود هم ٣٠٠٠كلمه مخصوص امتحان دارد كه من از خوندن ١١٠٠ منصرف شدم و چسبیدم به خوندن كلمات این كتاب.پنجاه بخش شصت كلمه ای،(یعنی میتونم تا اخر مهر تمام كنم؟یا وسطهای ابان؟)همین كتاب یك بخش دوره ریاضی هم داره كه فوق العاده هست.البته كلا ریاضی امتحان جی ار ای راحت هست و درحد دبیرستانه.

اما من كه سالیان از دیپلمم میگذره باید دوره میكردم كه این كتاب چون اصطلاح ها هم به انگلیسی است خیلی مفیده و خیالم را بابت كوانتوم یا همون ریاضی راحت كرد.

از خودم بگم كه اخر هفته برای شركت درمهمونی مسافرت نرفتم درعوض یك بخش ریاضی خوندم و كلمات كتاب بارونز را شروع كردم:)

 

ستاره()

 

دکترخودباشیم

یکشنبه 24 شهریور 1392

 

 

یكی از دوستان چندوقت پیش در مورد دكترخوب پوست پرسیده بودند،البته ایشون نه اسم نه وب گذاشته بودندكه پاسخ را براشون بنویسم پس بصورت كاملاكلی چندمورد مهم را راجع به پوست توضیح میدهم،خب من ادرس پزشك خاصی رانمیشناسم،اما فكرمیكنم ما میتونیم دكتر خودمون باشیم.میدونید دوستان چندتا نكته اساسی راجع به پوست هست كه نیاز هست همه بدونیم ،درصورتی كه پوستمون مورد غیرعادی نداشته باشد میتونیم با شناخت نوع پوست خودمون به شفاف شدن و پیشگیری از پیری پوست كمك كنیم.خب با یك سرچ تو اینترنت حتی میتونید لایه های مختلف پوست رابشناسید اما بصورت كاملا كلی مهمترین اصل شناخت پوست خودتان هست.پوستها به چهارصورت كلی نرمال خشك ،چرب و مختلط تقسیم میشود.راحتترین راه برای شناخت پوست چرب این هست كه چندساعت بعد ازحمام متوجه میشید كه پوستتوت كاملا چرب شده،درپوست مختلط فقط قسمتهای پیشانی و بینی چرب میشود،نشانه پوست خشك هم حس كشیدگی هست كه روی پوست حس میكنیم وحتی سفیدكهایی كه روی پوست میبینیم.حالا باتوجه به نوع پوست كرم یا محلولی كه نیازداریم را خریداری میكنیم.دومین نكته مهم استفاده از كرم ضدافتاب هست كه درروزهمیشه و همیشه حتی وقتی هوا ابری هست با فاصله سه چهار ساعت تكرار میكنیم.گاهی گفته میشود ازبچگی باید كرم ضدافتاب استفاده بشود كه دردوره ما رسم نبود امابهتره برای بچه هامون استفاده كنیم.دومین نكته این هست كه بدن ما به مولتی ویتامین و مینرالها برای عملكرد سالمش احتیاج دارد

مولتی ویتامین ها حكم كاتالیزور بدن را دارند كه برای درست كاركردن انزیمها و موادضروری بدن لازم است،مثل اثرروعملکرد متابولیسم یا همون سوخت و ساز بدن.مینرالها هم در ساختمان قسمتهای مهم بدن مثل پوست ناخن مو و از همه مهمتر استخوانها بكاررفته است.اكثر ما ایرانیها تغذیه استانداردی نداریم پس خوردن كلسیم زینك و ویتامین ث و خیلی مواد دیگه كه در تركیبات قرصهای مولتی ویتامینها ومینرالهای كه مخصوص تقویت پوست ومو پكیج شده ووجوددارد.به رشد وسلامت مووپوستمون کمک میکند.پس با مراجعه به داروخانه یك نوع از این داروها را انتخاب كنید و مصرف كنید.سومین مورد هم استفاده از كرمهای روز شب ضدچروك و دورچشم هست كه باتوجه به نوع پوستتان ،سن و بودجه خریداری كنید و مرتب مصرف كنید،دركل من محصولات ایرانی را توصیه نمیكنم اما محصولات كشورهای اروپایی مثل المان فرانسه و كشور امریكا و كانادا بهتر از بقیه هستند،با مراجعه به داروساز داروخانه ها بهترین توصیه در مورد نحوه مصرف و نوع كرم را میتونید بگیرید و هیچ احتیاجی به مراجعه به متخصص پوست ندارید،توصیه میكنم در صورت هر تغییر غیر عادی مثل زخم ،ایجاد خال پوستی و .....حتما به پزشك متخصص پوست مراجعه كنیدهمینطور.برای كارهای زیبایی مثل تزریق بوتاكس برداشتن خال و موی زاید و لیزر و.......امیدوارم پوستتون همیشه شاداب و چشمهاتون همیشه براق و لبتون خندون باشد:)

ستاره(2) 

 

 

 

 

یک پرستار

یکشنبه 24 شهریور 1392 2:18

منون اسمان جون.مفید بود.
خوشحال میشیم اطلاعاتی که داری رو در اختیارمون قرار بدی.

پاسخ اسمان پندار : خواهش میكنم پرستار عزیز،اگه باز فرصتی پیش بیاد حتما

http://littlenurse.mihanblog.com

شادی

یکشنبه 24 شهریور 1392 15:28

مرسی خانوم دکتر. آموزنده، خلاصه و مفید بود...

پاسخ اسمان پندار : خواهش میكنم شادی جان،خیلی كلی بود اما امیدوارم حداقل كمك كند تا گزینه های بهتررا بشناسیم

 

این روزهای من

سه شنبه 26 شهریور 1392

 طبقه بندی:زبان و امتحان، 

 

این چندروزه همش گرفتار بخش وربال هستم،لغاتش واقعا سخته ،حفظ كردن ٣٠٠٠كلمه در عرض چهل روز یعنی انرژی و وقت بینهایت،شایداگه فقط قضیه حفظ كردن كلمه بود یك چیزی ،امامن بایدروی ریاضی و رایتینگ هم كار كنم تازه كارهای لیسنینگ و اسپیكینگ و ریدینگ هم نباید فراموش بشود.واو تازه اماده كردن فلش كارتهای وربال هم هست،همیشه فكر میكردم از لحاظ لغت خیلی قوی باشم تا رسیدم به این كلمه های مخصوص امتحان،والبته خود كتاب هم گفته لغتها اكادمیك هست،انگار این پستم خیلی به قبلی شباهت دارد اما خب این مشكلاتی هست كه من دارم باهاش دست و پنجه نرم میكنم اینجا هم كه خواننده هاش خیلی كم هست.......

وقتم كمه،از طرفی چندسالی هست كه ما خانوادگی یك سفر یك هفته ای میرویم بلادكفر.الان خانواده ام قصد رفتن دارندو من موندم با دفتر و كتاب برم یا كلا بیخیالش بشم عقل میگه از خیر این سفر بگذرو دل و یكذره عقل دیگه میگه خب برو یكهفته كه بیشتر نیست اونجا هم میتونم بخونم.

 

ستاره(5) 

 

 

 

 

سپیده

دوشنبه 1 مهر 1392 16:23

عزیزم تو کلاس خوب یا معلم خصوصی خوب میشناسی؟
شما سطح زبانت چقدر بود؟

پاسخ اسمان پندار : ببین سپیده عزیز،من تو دوران دانشگاه كانون زبان رفتم اما هیچ تاثیری رو سطح زبانم نداشت ،قبل از اون هم كلا بیق بودم ،بعد رفتم ایران كانادا خیلی خوب بود و راضی بودم،بعد ول كردم رفتم سروقت ایلتس كه اشتباه بود تصمیم گیریم ،الان دوباره هم میخوام ایلتس بدم هم كلاسهایی را میرم كه كمك میكنه به خوداموزی اما هنوز نمیدونم خوب هست یانه ،سطح زبان من در حد ایلتس شش هست،ماشالله تو این دوره زمونه مردم راحت هفت و هشت را میگیرند.شاید بخاطر اینكه تو بچگیشون كلاس رفته اند اما ما هم میتونیم فقط برای ما زمان بیشتری میبره؛)

سپیده

چهارشنبه 27 شهریور 1392 12:46

راستی راجع بخ effortless English چیزی شنیدی؟؟ ارزش داره آدم از این نرم افزارا بگیره؟

پاسخ اسمان پندار : راستش سپیده جان من نشنیدم،با اینحال معتقدم دونوع یادگیری هست ،یك دسته خودشون میخونند و بعضیهاشون حتی بدون شركت تو یك كلاس سطح زبانشون واقعا خوب هست ،دسته دوم به وجود معلم و كلاس حداقل فقط برای هل داده شدن نیاز دارند،مثل خودم یا حتی یك دوست داروسازم كه یكسال میخواست خودش انگلیسی بخواند موفق نشد حالا با سه جلسه معلم گرفتن حسابی مشغول درس شده،بهرحال اگه جز دسته اولی، هركتاب یا سی دی میتوند كمك كننده باشد،باز هم برات پرس و جو میكنم .........

سپیده

چهارشنبه 27 شهریور 1392 12:45

تو کلاس زبان خوب میشناسی بهم معرفی کنی عزیزم؟
پیر شدم دیگه :((

پاسخ اسمان پندار : سپیده عزیزم سنی نداری دخترو از هرسنی شروع كنی دیر نیست،من خودم سی سالی شروع به زبان خوندن اصولی كردم،كلاسهای ایران كانادا دوره crashواقعا كمكم كرد،توصیه میكنم همین دوره فشرده را بری روزی ٤٥ساعت كلاس هست؛)

سپیده

سه شنبه 26 شهریور 1392 13:47

سلام
منم دلم میخواد زبان بخونم 24 سالو 6 ماهمه میخوام یاد بگیرم نه واسه امتحان شاید بعدا امتحان دادم. خیلی از خودم بدم میاد که زبان بلد نیستم نمیدونم چه جوری باید بخونم لیسنینگم خیلی ضعیفه
زندگی واسم کیالت بار شده تنبلم خیلی زیاد...

پاسخ اسمان پندار : سلام سپیده جان،من هم خودم موقع استارت خیلی خیلی تنبلم ،گاهی وقتها چندماه میخوام درس راشروع كنم اما همت نمیكنم،اون شناختی كه از خودم گرفتم اینه كه تا زوربالاسرم نباشه شروع نمیكنم،بهترین راه هم ثبت نام كلاس زبان هست،البته هركلاسی را توصیه نمیكنم،حتما خوب تحقیق كن كه زده نشی،من هم تا چندماه پیش درس را كامل گذاشته بودم كناراماحالا مجبورم دوبرابر زحمت بكشم...

یک پرستار

سه شنبه 26 شهریور 1392 12:4

بری اونجا عمرناش نمیتونی بخونی.نرو.چون موقعی که قبول نشی میگی کاش اون یک هفته رو هم خونده بودم اما اگه نری میگی من تمام سعیمو کردمو نشد.
اگرم قبول بشی که باید به ماهایی که دعا کردیم شیرینی بدی.

پاسخ اسمان پندار : پرستارحسابی میترسم ،اخه من دوبار دیگه هم ایلتس دادهام و برای اونها هم حسابی حسابی زحمت كشیدم و نمره ای كه میخواستم را نگرفتم.برای مسافرت هم هنوز نمیدونم،اخه بلیط را مهمونمون میكنند و خب راستش وسوسه انگیز هست،نریم از كفمون رفته؛)با اینحال هنوز نمیدونم میخوام چیكاركنم

http://littlenurse.mihanblog.com

 

کتاب 11

چهارشنبه 27 شهریور 1392

 طبقه بندی:زبان و امتحان، 

 

تیر و رداد بود كه فهمیدم پرونده  كبك ما بخاطر قبول نبودن مدرك فنی برگشت خورده،(لعنت به شركت كنپار*س با مشاوره كاملا غلطش و پولكی بودنشون)بهرحال بعد ازناامیدشدن كاملمون از قضیه كا*نادا .رفتیم سراغ پذیرش تحصیلی،باتوجه به اینكه من هم بی میل به ادامه تحصیل نبودم چندتا مشاوره رفتیم و فهمیدیم درهرصورت من ایلتس شش ونیم و برای امریكا هم جی ار ای احتیاج دارم ،مرداد تق و لق و شهریور كم كم درس خوندن را شروع كردم و حالا هرروز همراه با كارو فرصتهای بین كاری درس میخونم،اولش میخواستم حتی اخر شهریور امتحان بدم اما همسرم كه شناخت خوبی از من و وضعیت درسیم داره پیشنهاد كرد ایلتس را اذر بدهم و جی ار ای را هم ابان،كه اتفاقا الان میفهمم پیشنهادش بهترین بوده،حتی اگر فرصت داشتم ودیرتر امتحان می دادم بهتر بود چون نیاز من .اول ازهمه بالاتر رفتن سطح كلی زبانم هست نه امادی برای امتحان خاصی،اخه از قبل هم نمره شش را دارم و اگه سطح كلی زبانم بالا نرود دوباره همون نمره را میگیرم،یك اعتراف هم میكنم اینكه الان برای امادگی جی ارای دیر هست خیلیها از شش الی نه ماه مانده به امتحان شروع میكنند.البته من هم دارم فشرده میخونم.اما بعید میدونم نتیجه خوبی بگیرم.

یكم از امادگی برای وربال بگم دیروز یك سر رفتم اپلای برود،بچه ها نوشته بودند كتاب ١١٠٠ ورد برای این امتحان بهترین گزینه هست،و٣٥٠٠ ورد بدرد اونهایی میخوره كه چند ماه وقت دارند.در واقع بهتر هست این كتابها بترتیب الویت خونده شود١٥٠٤

 ٢اسنشیال وردفورتافل

٣ ١١٠٠ورد  you need to know ٤

اسمارت ورد

٥ادونس ووكبلری

 ٦اسنشال ورد فور جی ار ای كه به ٨٠٠ هم معروف هست.

٧مینی دیكشنری كاپلان

  البته این كتابها كمی هم همپوشانی دارند كه باعث میشود در اخر سرعت خوندن كتاب بالاتر برود،با این تفاصیل من دیروز رفتم انقلاب تا كتاب ١١٠٠ را بخرم اما اونجا متوجه شدم یك كتاب ١١٠٠ ورد فورجی ار ای هم هست كه اشتباهی این را خریدم حالا فردا میرم كتاب اصلی را میخرم،من قبلا ٥٠٤ و اسنشیال ورد فور تافل را خونده بودم و یك دوره کتابها كفایت میكند اما كتاب ١١٠٠ را تاحالا نخوندم كه با برنامه تا اخرمهر تموم میكنم و بعد از اون هم تست میزنم و ریدینگ را اماده میشم.البته سعی میكنم هرچندروز یكبار روزنامه انگلیسی هم بخونم برای اماده شدن مقالات خیلی سنگین جی ار،توصیه میشود نیویورك تایمز بخونیم اما من همینطوری سرم تو گوشی هست ،حالا روزنامه را هم از گوشی بخونم كه پدر چشمهام در میاد،البته گفته میشود مطالعه و كامپیوتر چشم را ضعیف نمیكند با اینحال من مطمئنم از وقتی همه سرچ و درس خوندنم از گوشی شده چشمم ضعیفتر شده،خدا رحم كنه،من از عینك متنفرم.اونقدر که یکبار برای نجات از عینک و لینز عمل کرده ام و حالا دوباره ؟!

ستاره(4) 

 

 

 

 

فرمولساز

جمعه 29 شهریور 1392 8:13

با پشتکار و انرژی همینطور برو بالا و اصلا" به پایین نگاه نکن فقط نتیجه کارو توی ذهنت تجسم کن که مدرکت را با نمره خوب میگیری. مطمئنم با این پشتکار بلاخره نتیجه ای که میخوای میگیری. موفق باشی.

پاسخ اسمان پندار : فرمولی جان،روانشناس عزیزم از اونجایی كه میدونم خیلی منطقی هستی حرفهات امید مضاعفی بهم میده ،همیشه به پایین نگاه كردم و از ترس پرت شدن میخكوب وحشتم شدم ،دیگه یادم میمونه كه فقط به نتیجه مثبت كار فكر كنم....
جدی چرا همش نتیجه منفی میاد تو ذهنم ؟

http://formulsaaz.blogfa.com/

باران پاییزی

پنجشنبه 28 شهریور 1392 11:33

به نظرم كار نشد نداره آسمان. چرا عزیزم از كشوری كه هستی پست آپ نكنی. به خودت و توانایی هات ایمان داشته باش. خوشبختی در دستان تویه و البته كمی هم در دستان دولت محترم. من خوشبینم به وضعیت این كشور و شرایط مطلوبی كه قراره ایجاد بشه. تو هم خوشبین باش.

پاسخ اسمان پندار : ممنون باران عزیزم،امیدوارم یكروزی نوبت من هم برسه،بخدا مردم مثل اب خوردن با زبان دست و پا شكسته میرند البته بحث بعضی از دانشجوها فرق میكنه .... ،اما خوب قراره خوشبین باشم ......پس من هم میرم:)حتما میرم:)

http://baranpaiezi.blogsky.com

باران پاییزی

پنجشنبه 28 شهریور 1392 8:56

درود بر بانو آسمان. روزت بخیر و خوشی. چقدر خوب كه اطلاعاتت رو در اختیار ما هم میزاری.
امیدوارم از موفقیتهات بنویسی عزیزم.از مهاجرتت و از بعد مهاجرتت از ال ای. برات آرزوی موفقیت دو چندان دارم 
پس من چی بگم مدام عینك میزنم آسمان از ترس كور شدن بعد از عمل نمی رم برای عمل لیزیك . والا.
حالا كه عینكی شدی حال ما عینكیها رو خوب درك می كنی خانوم دكتر عزیز اما امیدوام این اتفاق برای چشات نیافته دوستم 

پاسخ اسمان پندار : مرسی باران امیدوارم همینطور بشه و یك روز از روزهای بعد از مهاجرت بنویسم:)
باران جان من ده سال پیش عمل كردم و برام مثل معجزه دوباره بود ،زندگی بدون لنز واقعا یك موهبت هست، دوستم و دخترخالم هم عمل مردند اونها هم راضی بودند......:)
یعنی میشه یك روز از روزهای رفتن بنویسم؟یعنی میشه ؟!!!!!!!!!!!

http://baranpaiezi.blogsky.com

یک پرستار

پنجشنبه 28 شهریور 1392 1:42

یه برنامه ریزی خوب وپیش بسوی موفقیت

پاسخ اسمان پندار : امیدوارم پرستارجان ،دوست عزیز و مهربونم:*

http://littlenurse.mihanblog.com

 

سفر به بهشت

جمعه 29 شهریور 1392

 

 

پارسال همین موقعها بود که رفتیم مالزی.کوالالامپور مثل اکثر شهرهای اسیای جنوب شرقی بود با هوای گرم و مرطوب باموتورسوارهایی که کاپشن و بارونیشون را موقع سواری برعکس میپوشیدند. جاهای دیدنیش: اکواریوم فوق العاده و بزرگش بود که یک تونل شیشه ای با قطر دومتر توش تعبیه شده بود و ما روی ریل می ایستادیم و ریل یا نوار زیر پامون حرکت میکرد و چشم و ذهنت مجذوب دنیای زیر اب میشد.حس این که تنها مانع تو و کوسه های عظیم با اون دهان وحشتناکشون فقط یک شیشه نسبتا نازک هست فوق العاده بود بخاطر اینکه مسیر از زیر اکواریوم بود حتی از  بالای سر کوسه یا سفره ماهی های عظیم رد میشدند و مبهوت شگفتی خلقت میشدیم واقعا حسش فوق العاده بود.

گنتینگ رفتیم که کازینو و هتل و شهر بازی بزرگی هست که بالای کوه بود.صاحب اونجا یک چینی علاقمند به قمار بوده (البته کلا چینی ها با اینکه خیلی خسیس هستند اما علاقه عجیبی به قمار دارند) و از دولت مالزی اجازه ساختن کازینو میخواهد.دولت هم تنها با اجازه ساخت اون بالای یک کوه بلند با شیب تند را میدهد.میگویند طرف تنها ده سال زمان برای صاف کردن محل ساخت صرف کرد.و الان سالانه میلیاردها دلار سود نصیب بچه های همین مرحوم میشود.هتل .کازینو .شهربازی داخل سالن .محل خرید شهربازی تو هوای ازاد.همه و همه یک مجموعه بزرگ بالای کوه که وقتی  از طریق تله کابین بالا میری و شیب تندکوه را میبینی از زحمتی که اون زمان اون مرد چینی برای ممکن کردن یک ناممکن کشیده شگفت زده میشی.یکی از بازی هایی که اونجا سوار شدیم صندلیهایی بود که تا ارتفاع زیادی میرفت بالا و یکهو ول میشد پایین.سوار شدیم وبااینکه من کلا تو اینجور بازیها خیلی شجاعم وقتی رسیدیم بالای بالا  تو اون ارتفاع به غلط کردم افتاده بودمD:تونل باد هم داشت که حالت بی وزنی را حس میکنی و وقت نکردیم بریم:(

یک سوم از جمعیت مالزی هندو و یک سوم چینی و یک سوم مالزیایی هستند .برای همین معابد چینی و هندی هم اونجا زیاد هست.یکی از معابد هندویی که ما رفتیم غار بزرگ و زیبایی بود بالای کوه با تعداد خیلی خیلی زیادی پله.پایین کوه هم یک معبد دیگه .همه چی رنگی رنگی و کلی مجسمه عجیب و غریب.کلا من از هندیها خوشم نیومد.از لحاظ ظاهری خیلی کثیف  وخیلی  هیز بودند.خب امسال هم قراره بریم هند(گوا و بمبیی)از حالا تصمیم گرفتم بهیچ عنوان دامن یا پیراهن نبرم:) ظاهرا برعکس هستند و با تاپ مشکل ندارندD:

یک شب هم کشتی کروز بود و مهمانی ایرانیها .دلمون نمیخواست بریم اما اونقدر لیدر از کشتی که تنها دونمونش توجهان وجود دارد و شام و مهمونی تعریف کرد گفتیم بریم.فاجعه بود .چه کشتی و چه شام و چه دریاچه مصنوعی که احساس کردم تا اخر شب صد دور دور دریاچه زدیم.کلا یه کلاه گشاد بود که سرمون رفت.جالب اینجا بود بعضی ها میگفتند به به اقا چرا بیشتر از این برنامه ها نمیگذارید.اینطوری بگم من از کنسرت ایرانی  بدم میاد . برعکس بعضی ها که عشقشون هست بروند مثلا ترکیه برا فلان کنسرت .خلاصه اگر شما هم مثل من و همسرم هستید پیشنهاد میکنم از مهمانی ایرانی خارج از کشور فاصله بگیرید.یک مشت جوون مست و از پشت کوه اومده و رفتارهای زننده............

از خرید هم بگم کوالامپور چند تا مرکز خرید خوشگل داره که بعضی هاشون برند میفروشن اما کلا با قیمت دلار ما با چمدون های خالی از خرید برگشتیم و ترجیح دادیم از همین تهران خودمون خریدامونو انجام بدیم.

روز اخر باز لیدر یک پیشنهاد جدید داد. جزیره .با توجه به تجربه قبلی شک داشتیم بریم یا نه.بخصوص که تور فقط برای یک شب بود .البته با هتل و شام و صبحانه کلی خرجمون میشد.رفتیم و انگار رفته باشیم بهشت.اصلا همه اینها را نوشتم تا از این جزیره تعریف کنم.یکساعت روی اب بودیم تا رسیدیم.اما چه جزیره ای.پر از طاووس و یک سری پرنده با منقارهای خیلی بزرگ.(هورن بیل)اب اقیانوس گرم گرم.اروم.و چندتااستخربزرگ چسبیده به دریا با اب گرم .جنگل کشیده شده تا لب دریا.ودرختهای نخل.طاووسها از اسمون پرواز میکردندو صاف جلوی پات مینشستندوهیچ ترسی از ادمها نداشتند.فکر کن توی استخر باشی و دور و برت پر طاووس و مناظر قشنگ.....شام هتل هم محشر بود من که نمیدونستم چی بخورم. انواع استیک، غذاهای دریایی، شیرینی جات و دسر های جورواجور، خلاصه که جاتون خالی بود. راستش تو شهرهایی که تا الان رفتم یکی صبحانه های هتلمون تو شانگهای و یکی هم صبحانه و شام اینجا خاطره انگیز بود.....صبح موقع طلوع افتاب که من خواب و همسر سحرخیزم بیدار بود(قابل توجه بهینه:))میگفت هزاران هزار خرچنک خیلی ریز از اب اومدند بیرون و توی ساحل خونه درست کردند.هزاران سوراخهای خیلی ریز و ساحل پر از ماسه های گوله گوله شده.یکبار من خودم توی یک مستند فیلمش را دیده بودم.واقعا جالب بود.البته هیچ تداخلی با پای پیاده راه رفتن رو ساحل نداشت.یعنی اینجوری بگم کل مسافرت یک طرف اون یک شبی که جزیره بودیم یک طرف. بهتون پیشنهاد میکنم اگر یکروز مالزی رفتید حتما از لیدرتون بخواهید شما را به این جزیره ببرد.جزیره پنگور یا همون بهشت وعده داده شده...........

 

ستاره(2) 

یک پرستار

شنبه 3 شهریور 1392 16:12

خدا شوهر باحال نصیب همگان بفرماید.

پاسخ اسمان پندار : امین پرستارجان توخودت باحای شوهر باحال میخواهی چیكار؟ ،من هم یعنی از این لبخندها زدمD:

http://littlenurse.mihanblog.com

یک پرستار

شنبه 3 شهریور 1392 :55

خیلی پولدارین بابا.خوش بحالتون.همسرت آدم باحالیه نه؟

پاسخ اسمان پندار : نه پرستارجان اینطور نیست ،مثلا الان وام یا قرض از خانوادمون میگیریم و بقیه سال قسطش را میدیم،یا بگذار یك مثال دیگه بزنم ،دوستم ابان داره میره سفر اروپا و ده ملیون داره وام میگیره برای مسافرتش ،خیلی اصرار كرد كه همراهش برم اما واقعا در توانمون نبود.اما با این یكی موافقم كه همسرم خیلی ادم باحالیه :)

http://littlenurse.mihanblog.com

 

روزانه

شنبه 3 شهریور 1392

دیروز و پریروز خوب و مفید درس خوندم .امروز یكساعت اونهم غیر مفید،امروز ترسیدم ،خیلی ،احساس میكنم از شدت ترس حتی رنگم هم پریده .شاید كلمه هول لغت مناسبتری باشه .نشستم وبلاگ خوندم حتی اونجا هم اروم قرار نداشتم .دارم به اخرهای وبلاگی كه جدیدا میخونم میرسم،پسری كه قصد امریكا كرد دوسال درس خوند و پارسال ویزاش را گرفت و رفت،این فصل وبلاگش داره كارهای رفتنش را انجام میده،توصیش این بود كه سركار نرید و بشینید درس بخونید.البته خودش مجبور بوده هم كار كنه هم درس بخونه،یك نگاه به تقویمكردم تا ببینم میتونم روزهایی را خالی كنم،شاید بهم بگید خب مسافرت نرو پولش را بگذار تو جیبت و سركار نرو.بایدبگم نمیشه،به خانوادم گفتم ما بخاطر امتحانات من ،نمیتونیم بیاییم ،گفتند پس ما هم نمیریم ،چون میخواهیم همه با هم باشیم.بعد هم گفتند شما كه چندسال هست داری زبان میخونی و امتحان میدی(سال ٩٠ ایلتس ٩١ ایلتس ٩١ تس اف )از طرفی همسر هم میگه به فرض كه نریم تمام هفته حواست اونجاست و بعد هم افسرده میشی و باز هم درس بی درس،پس نتیجه این شد قصد سفر كردیم.البته یك هفته بیشتر نیست.میمونه این كه بخواهم نزدیك امتحان سركارنرم و ازاونجایی كه مدیر اینجا خیلی نامرد هست عذرم را بخواهد 

ما دارو*ساز ها موقع گرفتن مرخصی باید یك قائم مقام داشته باشیم ،یك دکترطرحی داریم كه همیشه بجای من میاد.....بهرحال احتمال دارد كارم را از دست بدهم.از طرفی چون با حقوق من اقساط را پرداخت میكنیم و اتفاقا فصل پرهزینه ای را هم پیش رو داریم دوماه كم و بیش سركار نرفتن ،خیلی زندگیمون را مختل میكنه و حسابی تحت فشارمون میگذاره،اصلا راستش را بگم ترسیدم چون حس میكنم این همه زحمت و هزینه بازهم مثل گذشته بی نتیجه میشه .چه دلیلی داره كه اینبار نمرم فرق كنه،اصلا از كجا معلوم به من پذیرش با فاند بدهند.....بازهم امروز ناامید و ترسانم.

 

ستاره(3) 

سپیده

سه شنبه 2 مهر 1392 19:43

همش فکر میکنم خیلی دیر شده خیلی دوستام الان با سن من تو آمریکانو ارشد میخونن اونوقت من تازه به فکر زبان افنادم تا من بخوام زبان بخونم یه زره تو رشته خودم جا بیفتم شده 27 سالم
تمام این مدت همش وقتمو تلف کردمو هیچی بلد نیستم حتا نرم افزارای رشتمم بلد نیست فقط الکی مدرک گرفتم
میدونی مشکل من چیه چون هیچوقت تو زندگیم تلاش جدی نداشتمحتی واسه کنکور هم درس نخوندم شانسی ابهر معماری قبول شدم حالا که قراره یه تلاش گنده کنم میترسم خیلی

پاسخ اسمان پندار : یك نگاه به من بكن و دیر بودن را تفسیر كن،ببین سپیده جان سن عدد هست و حسها و ارزوها عوض نمیشه ،باور نمیكنی كه زمان بعد از سی و درگیر كارشدن چقدر سریعتر میگذره،بهرحال دوراه بیشتر نداری یا بشینی وغصه گذشته را بخوری و تماشاگر بقیه باشی یا تصمیم بگیری كه حركت كنی

باران پاییزی

سه شنبه 2 مهر 1392 9:3

یا باشیم و بهتر باشیم یا نباشیم. این جمله ی احمد حلت رو خیلی دوست دارم.
خوشحالم از موفقیتهات می نویسی آسمان عزیز 

پاسخ اسمان پندار : جمله خیلی قشنگی هست،باران جان تا هفت هشت ماه دیگه معلوم میشه كه اینبار موفق شده ام یا درست مثل پارسال یا سال پیشش هس

http://baranpaiezi.blogsky.com

سپیده

دوشنبه 1 مهر 1392 16:36

میدونی کاش همت تو رو داشتم
یه بغض گنده تو گلومه داره دیوونم میکنه
4 سال معماری خوندم آزاد ابهر هیچی بارم نیست من چه جوری میتونم اقدام کنم وقتی سواد ندارم زبان بارم نیست.
ببخشید سرتو درد میارم ولی هیچکیو ندارم که اینارو بهش بگم تو 245 سالگی تازه فهمیدم بدجور خراب کردم. واقعا آرزوی مرگمو دارم

پاسخ اسمان پندار : سپیده جان بگذار یك اعترافی كنم،من هم تا چندسال بعد از پایان درسم رشته ام را دوست نداشتم ،درسهام را شب امتحان میخوندم(شانس اوردم كه معدلم بالا هست)اونقدرپریشون بودم كه مدیتیشن و هزاركلاس مختلف اا امتحان كردم اما چون هدف نداشتم حتی اونها هم كمكی نكرد،دلم میخواست از ایران برم اما حتی نمیدونستم چه جوری ......خلاصه بگم ببین سپیده جان خودت را اذیت نكن ،نخواه یك شبه همه اتفاقها بیافته ،همه چیز زمان لازم داره،سعی كن الویت های زندگیت را پیدا كنی.بعد تو مسیر رسیدن به اونها حركت كنی،مثلا دوست داری زبان بخونی و ایلتس بدی،بهتره كلاس رفتن را شروع كنی،حداقل دوسال امادگی زبان قبل ایلتس لازم هست .عجله نكن.